Η «ΑΝΑΠΤΥΞΗ» ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ

Τα στοιχεία για τους μισθούς και την απασχόληση του 2014 από το πληροφοριακό σύστημα «Εργάνη», που δόθηκαν την Τρίτη στη δημοσιότητα, μαζί με τη δραματική και πάγια πλέον συρρίκνωση των εργατικών μισθών, δείχνουν και μια σχετική αύξηση της απασχόλησης. Συγκεκριμένα, στις καταστάσεις των επιχειρήσεων εμφανίζονται 159.729 νέες θέσεις εργασίας σε σύγκριση με το 2013, εικόνα που αντανακλάται και στις έρευνες της ΕΛΣΤΑΤ.

Όμως, μια πιο προσεκτική μελέτη των στοιχείων αυτών καθόλου δεν οδηγεί σε ευοίωνες προβλέψεις για την κατάσταση των εργαζομένων. Έτσι, σύμφωνα με την «Εργάνη», από τις πρόσθετες αυτές θέσεις προκύπτει ότι οι 56.386, δηλαδή πάνω από το 1/3, είναι θέσεις μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας. Επιπλέον, αναλύοντας την κλίμακα του εύρους των μισθών, προκύπτει πως οι νέες θέσεις είναι στα χαμηλότερα επίπεδα αμοιβών. Έτσι έχουμε αύξηση του αριθμού των εργαζομένων που αμείβονται από 500 έως 600 ευρώ κατά 31.712, στην κλίμακα από 600 έως 700 ευρώ οι εργαζόμενοι αυξάνονται κατά 33.853, ενώ κατά 22.986 αυξάνονται στην κλίμακα από 700 ευρώ έως 800 ευρώ μεικτά. Την ίδια στιγμή, έχουμε μείωση του αριθμού των εργαζομένων, παρά τη γενική αύξηση στο σύνολό τους, σε όλα τα μισθολογικά κλιμάκια άνω των 1.200 ευρώ μεικτά.

Το συμπέρασμα είναι καθαρό: Η αύξηση της απασχόλησης, που και αυτή είναι «σταγόνα» μπροστά στην στρατιά του 1,5 εκατομμυρίου των ανέργων, προέρχεται αποκλειστικά από θέσεις κακοπληρωμένες και προσωρινής απασχόλησης. Δηλαδή, κάποιες νέες θέσεις έχουμε, αλλά είναι θέσεις φτώχειας και μιζέριας. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι η όποια «ανάπτυξη», στην οποία ομνύει η συγκυβέρνηση και υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι «ανάπτυξη» για το λαό, αλλά για το κεφάλαιο, όσο αυτό συνεχίζει να κρατά στα χέρια τα μεγάλα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και κατ' επέκταση τα κλειδιά της οικονομίας.

Είναι βέβαιο ότι με τη σταθεροποίηση της οικονομίας, πολύ περισσότερο με την ενδεχόμενη ανάκαμψή της, κάποιες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν, ειδικά σε κερδοφόρους για το κεφάλαιο κλάδους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στη χώρα μας είναι ο Τουρισμός. Όπως όμως προκύπτει, η «ανάπτυξη» αυτή θα συμβαδίζει με τη διόγκωση της στρατιάς των φτωχών εργαζομένων. Γιατί η «ανάπτυξη» γενικά, χωρίς να δίνεται σαφή απάντηση στο ερώτημα «από ποιον, για ποιον», χωρίς να προσδιορίζεται ποια τάξη υπηρετεί, είναι κενό γράμμα για τους εργαζόμενους. Αλλά και επικίνδυνη, όταν, κάτω από τη σημαία της, υποκρύπτεται η διαιώνιση της σημερινής αφόρητης κατάστασης για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού και εντέλει η προσπάθεια χειραγώγησης του κινήματος σε «γραμμή» ξένη και εχθρική προς τα λαϊκά συμφέροντα.

(Πηγή: Ριζοσπάστης )