Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Τη δήλωση του αντιπρύτανη του ΑΠΘ, Γιάννη Τζιφόπουλου, ο οποίος ορέγεται «φασιστοποίηση όσων είναι σε θέση εξουσίας», «να πέφτει και καμιά σφαλιάρα» και άλλα τέτοια ευτράπελα, ίσως την ακούσατε.

Όσοι δεν την ακούσατε, ακούστε την τώρα. Όσοι την ακούσατε, ξανακούστε την και αηδιάστε «ελεύθερα».


Σαν κερασάκι σε όλα αυτά, έρχεται η δήλωση βουλευτή της Χρυσής Αυγής (του Δ. Κουκούτση), ο οποίος για το θέμα της παιδείας δήλωσε:

«Εμείς, ακόμα και σήμερα, μιλάμε για μείωση των αργιών, κατάργηση αδικαιολόγητων απουσιών, γραπτές εξετάσεις και επιστροφή της αριθμητικής βαθμολογίας στο δημοτικό, σύστημα πόντων για τον έλεγχο της συμπεριφοράς των μαθητών, επιβολή ομοιόμορφης εμφάνισης, κατάργηση των γενικών μαθητικών συνελεύσεων, έπαρση σημαίας, εκκλησιασμό κλπ. Για την τριτοβάθμια εκπαίδευση: εντατικοποίηση, κατάργηση παντελώς του ασύλου, περικοπή φοιτητικής συμμετοχής στα όργανα συνδιοίκησης στο ΤΕΙ/ΑΕΙ κλπ». 

Εμείς θα ρωτήσουμε: Προς όφελος ποιανού όλα τα παραπάνω απ’ όσα δήλωσαν αμφότεροι;

Γνωρίζουν οι κύριοι ότι η κοινωνία φλέγεται σήμερα σε όλα τα επίπεδα, τα προβλήματα άπειρα (και στο χώρο της παιδείας φυσικά, είτε αφορά τα σχολεία, είτε τα πανεπιστήμια) και φανερά ζητάνε να σφίξουν τα λουριά στους από κάτω, για να κάθονται φρόνιμα και να μην αντιδρούν.

Στρατιωτικοποίηση των μαθητών ζητάει ο ένας: να μάθουν οι νέοι να ζουν με σκυμμένο το κεφάλι. «Έλεγχο συμπεριφοράς» για να μην εμφανίσει κανείς συμπεριφορά διεκδίκησης, να μην απαιτήσει κανείς τίποτα σε μια εποχή που τα χάνει όλα και που το μέλλον (ειδικά για τη νέα γενιά) προμηνύεται σκοτεινό. «Κατάργηση των γενικών μαθητικών συνελεύσεων» για να σπάσουν οι συλλογικές, δημοκρατικές διαδικασίες, να απαγορευτεί η συσπείρωση και η κοινή προσπάθεια για την αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων. Ο καθένας μόνος του, να μην παρθεί καμιά αγωνιστική απόφαση. «Γραπτές εξετάσεις στο δημοτικό»: να γίνει και το δημοτικό σχολείο ένα βαθμολογικό κέντρο όπως το λύκειο. Να μπουν οι μικροί μαθητές στη νοοτροπία «συσσώρευσης καλών βαθμών» και όχι να δουν την μόρφωση σαν αυτοσκοπό που θα έπρεπε να είναι. Να καλλιεργηθεί και εκεί η νοοτροπία της σύγχρονης κοινωνίας, η νοοτροπία του ανταγωνισμού, η νοοτροπία «να βγάλω εκτός παιχνιδιού το συνάδελφο». «Μείωση αργιών» για να μην πάρουν οι μαθητές καμιά ανάσα από το σημερινό ασφυκτικό πλαίσιο. Να συνηθίσουν να προσηλώνονται σε καταστάσεις που ούτε το δικό τους μέλλον εξασφαλίζουν, ούτε προς όφελος της πλειοψηφίας της κοινωνίας λειτουργούν. Και φυσικά με βάση όλα τα παραπάνω να καταλήξουν ιδανικοί (για την εργοδοσία) εργαζόμενοι που θα έχουν διαπαιδαγωγηθεί σε όλη τη διάρκεια των νεανικών τους χρόνων έτσι, ώστε να κάθονται φρόνιμα απέναντι στην εκμετάλλευση όχι μόνο στο χώρο εργασίας τους, αλλά και στη ζωή τους γενικά.  

Να πέφτουν σφαλιάρες ζητάει ο άλλος: γνωρίζει κι αυτός τα προβλήματα στο χώρο των πανεπιστημίων (πχ έλλειψη χρηματοδότησης και αδυναμία λειτουργίας) και όσα αυτά συνεπάγονται. Φυσικό είναι να αντιδρούν οι φοιτητές. Όμως όχι, κατά τη γνώμη του πρέπει να μην υπάρχει καμιά αντίδραση, να πέφτουν σφαλιάρες για να λουφάξουν στη γωνιά τους όσοι πλήττονται. Να συνεχίσουν να πλήττονται, έτσι ώστε όσοι έχουν συμφέρον απ’ αυτή την κατάσταση (όχι η πλειοψηφία σίγουρα) να κάνουν τη δουλειά τους ανενόχλητοι. Μας λέει πως «πρέπει να εφαρμόζονται οι νόμοι». Τι κι αν οι νόμοι ζημιώνουν την πλειοψηφία; Και δεν μιλάμε μόνο για το χώρο της παιδείας, αλλά γενικά. Κατ’ αυτόν πρέπει να κατασταλεί κάθε πράξη αντίστασης, να δεχθούμε τη σημερινή μας μοίρα.

Αν τα συνδυάσουμε όλα αυτά και με τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στις πρόσφατες μαθητικές κινητοποιήσεις που οργανώθηκαν από τους μαθητές ενάντια στο «νέο λύκειο», κατά τις οποίες στέλνονταν στα σχολεία αστυνομία και εισαγγελείς και εκτοξεύονταν απειλές ενάντια στους μαθητές, τότε συμπληρώνεται το καρέ!

Κατανοητό λοιπόν ποιον εκπροσωπούν όλοι οι παραπάνω και ενάντια σε ποιον τάσσονται. 

Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους, εμείς θα κάνουμε τη δική μας; 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου