ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΑΠΟΛΥΣΗ ΣΤΑ TODAYLICIOUS

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι θα πει ανάπτυξη στον κλάδο του επισιτισμού είναι η εταιρία «Todaylicious»  μιας και εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης αναπτύσσεται και γιγαντώνεται, με αποτέλεσμα τα καταστήματα της να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, στη Θεσσαλονίκη και σε πολλές άλλες πόλεις και οι εργαζόμενοι της να ανέρχονται σε εκατοντάδες. Και στην περίπτωση αυτή αξιοποιείται ο θεσμός του franchise που όμως πάντα καταλήγει σε κοινή πολιτική απέναντι στους εργαζόμενους. Έτσι η πραγματικότητα παραμένει ίδια: ανασφάλεια, εντατικοποίηση της δουλειάς και ως αντάλλαγμα παίρνουν τα ψίχουλα που η κυβέρνηση και οι καλοθελητές τους βαφτίζουν μισθό. Και απέναντι σε όλα αυτά, αν πάει κανείς να σηκώσει κεφάλι, του το κόβουν, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της εργαζόμενης σε ένα από τα καταστήματα της εταιρίας, στη Θεσσαλονίκη που συμμετείχε σε γενική απεργία και έκτοτε μεθοδεύτηκε η απόλυση της.

Οι εργαζόμενοι όμως, έχουν και αυτοί όπλα, με πρώτο και κύριο αυτό του Συνδικάτου τους. Άμεση, λοιπόν, ήταν η αντίδραση του Συνδικάτου, του ΣΕΤΕΠΕ, το οποίο προσέφυγε σε κινήσεις με κορύφωμα αυτή της κινητοποίησης έξω από το κατάστημα, λίγες μέρες μετά. Κάτω από την πίεση, λοιπόν, του Συνδικάτου, εκπρόσωποι της εταιρίας δήλωσαν ότι η εργαζόμενη θα ξαναγυρίσει στο κατάστημα που εργαζόταν, με τους ίδιους όρους και θα πληρωθεί κανονικά τον μήνα που βρισκόταν εκτός εργασίας. Έτσι και έγινε, μόνο που της επιβλήθηκε 6ήμερο 7ωρο, αντί για 5ήμερο 8ωρο που οριζόταν «στους όρους της σύμβασης» σύμφωνα με τους οποίους έγινε η επαναπρόσληψη, μειωμένες αποδοχές ενώ πολλές φορές δεν καταβάλλονταν ούτε τα νόμιμα, τα οποία δίνονταν μετά από επισήμανση της ίδιας.

Και επειδή η εργοδοσία «δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί» όποιον πλήττει τη δίψα της για κέρδος, λίγους μήνες μετά, προχώρησε σε εκδικητική απόλυση της ίδιας εργαζόμενης. Και η εργοδοσία των «Todaylicious» έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά επιχειρήσεων που προσπαθούν να τρομοκρατήσουν, να αξιοποιήσουν το κλίμα φόβου που διαμορφώνεται με ευθύνη της κυβέρνησης και των καλοθελητών της, για να εντείνουν την επίθεση στους εργαζόμενους και να προωθήσουν τους αντεργατικούς τους σχεδιασμούς.

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι είτε με αριστερή, είτε με δεξιά κυβέρνηση η πραγματικότητα στην καθημερινότητα του εργαζόμενου, του άνεργου παραμένει ίδια. Ότι είτε με «μνημόνια» είτε με «συμφωνίες» το λογαριασμό πάλι ο λαός θα τον πληρώσει, με πιο σκληρά αντιλαϊκά, αντεργατικά μέτρα. Η μόνη λύση για να διεκδικήσουμε όσα δικαιώματα μας έχουν απομείνει, αλλά και όσα μας επιτρέπουν να ζούμε με αξιοπρέπεια, είναι μόνο ο  οργανωμένος αγώνας. Ο ανυποχώρητος αγώνας ενάντια σε όσους μας στερούν τη ζωή.

Σηκώνουμε κεφάλι στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία. Ο φόβος και η μοιρολατρία δεν μας ταιριάζουν!

Να παρθεί τώρα πίσω η εκδικητική απόλυση της συναδέλφισσας!