ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ LOCK-OUT

Την «ανταπεργία» («lock out») και το τέλος της μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στη διαιτησία για εργατικές διαφορές θεσμοθέτησε την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου η κυβέρνηση με τη στήριξη και άλλων κομμάτων του καπιταλιστικού δρόμου. Είχε προσυπογραφεί από την Ελλάδα τον Μάιο του 1996, αλλά ως σήμερα δεν είχε επικυρωθεί από κάποια κυβέρνηση. 

Η "δεύτερη φορά αριστερά" συνεχίζει τη δουλειά της εξαφάνισης των εργασιακών δικαιωμάτων που είχαν απομείνει. Να σημειωθεί πως ήταν πάγια απαίτηση του κεφαλαίου οι συγκεκριμένες κινήσεις. Να λοιπόν που αυτή η κυβέρνηση για άλλη μια φορά "δίνει τα ρέστα της" για τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, όπως άλλωστε έκαναν και οι προηγούμενες. 

Τα παραπάνω "επιτεύχθηκαν" με την επικύρωση του λεγόμενου «αναθεωρημένου Κοινωνικού Ευρωπαϊκού Χάρτη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που στο άρθρο 6 περιλαμβάνει την εφαρμογή του "lock-out" ως δικαιώματος των εργοδοτών, την άρνηση της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία και μία σειρά άλλων μέτρων για τη θωράκιση της κερδοφορίας τους. 

Η κυβέρνηση, προκειμένου να αποφύγει την κόντρα που θα δημιουργούσε η ενέργειάς της αυτή, ακολούθησε ύπουλη διαδικασία για την επικύρωση του συγκεκριμένου κειμένου. Πέρασε τον Χάρτη ως "διακρατική συμφωνία", όπου σύμφωνα με το άρθρο 108 του Κανονισμού της Βουλής, προβλέπεται μόνο μια πεντάλεπτη τοποθέτηση μόνο από όσους δεν είχαν ψηφίσει υπέρ στην αρμόδια κοινοβουλευτική Επιτροπή! 

Η εργοδοσία αποκτά ένα πρώτης τάξης εργαλείο να υπερασπιστεί το «lock out» στα ελληνικά και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και τελικά να τυλίξει τους εργαζόμενους σε μια κόλλα χαρτί. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Παράλληλα με το Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση σκοπεύει να «ανοίξει» και τα Εργασιακά, για να νομοθετήσει τις ανατροπές για τις οποίες δεσμεύεται στο τρίτο μνημόνιο. Είναι φανερό ότι η υπονόμευση του δικαιώματος στην απεργία έχει ήδη ξεκινήσει με την ψήφιση της Χάρτας και θα πλαισιωθεί στη συνέχεια από άλλα μέτρα και ανατροπές. Άλλωστε, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να νομοθετήσει με βάση τις «βέλτιστες πρακτικές» και τα θεμελιακά κείμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα από τα οποία είναι και ο Χάρτης που ψήφισε.

Το ίδιο ισχύει και για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, οι οποίες υπονομεύονται ευθέως από την απαγόρευση της μονομερούς προσφυγής, με δεδομένο τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης στο κίνημα και το ρόλο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, που κάνει ακόμα πιο επιθετική την εργοδοσία. 

Να λοιπόν γιατί χρειάζεται επιφυλακή και εγρήγορση από το εργατικό - λαϊκό κίνημα σε ό,τι αφορά και τα Εργασιακά. Απ' ό,τι φαίνεται, η κυβέρνηση σκοπεύει να ξηλώσει το πουλόβερ λίγο - λίγο και από πολλές πλευρές, για να αποφύγει γενικευμένες αντιδράσεις. Στα σχέδιά της πρέπει να βρει στην κυριολεξία τοίχο.