ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 8/6

Έξι χρόνια μνημόνια. Ψηφίστηκε το τρίτο και οδεύουμε για το τέταρτο. Διαρκής φροντίδα των κυβερνώντων η ενοχοποίηση του λαού ως συνεργού στα αίσχη που διαπράττουν οι ίδιοι.

Με την πρόσφατη ψήφιση του αντιασφαλιστικού νόμου «λαιμητόμου», καταστρέφουν και τις τελευταίες διατάξεις του λειψού κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος. Μετατρέπουν την κοινωνική ασφάλιση σε ατομική υπόθεση, τη χαρίζουν στις ιδιωτικές, ασφαλιστικές εταιρείες και συμπιέζουν ακόμα περισσότερο τα όποια δικαιώματα των εργαζομένων. Μέτρα που πρωτοεφαρμόστηκαν στη Χιλή του δικτάτορα Πινοσέτ. Τεμαχίζουν τη σύνταξη στα δύο και εγγυώνται τάχα τη μία. Λεηλατούν ασύστολα από το ’50 μέχρι σήμερα τα αποθεματικά των ταμείων.

Εφτάμιση χιλιάδες σελίδες του νόμου φέρνουν ιδιωτικοποιήσεις, γενικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας – δρόμοι, αεροδρόμια, λιμάνια, σιδηρόδρομοι, ΔΕΗ, νερό - για 99 χρόνια από το Υπέρ - Ταμείο . Ένας νέος μεγαλύτερος και σκληρότερος κόφτης θα μας κρατά σε μια αέναη και σκληρή λιτότητα. Κόκκινα και πράσινα δάνεια στα κοράκια! Φόροι παντού για το λαό. Φοροαπαλλαγές, φοροασυλία, επιδοτήσεις για το μεγάλο κεφάλαιο. Οι off shore εταιρίες δεν πληρώνουν κατά τεκμήριο (πληρώνουν το 7% περίπου, του 8% αυτών που οφείλουν).

Η αστική δημοκρατία και το σύνταγμά της έγιναν κουρέλι. Οι κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες μας οδηγούν σε μαζική εξαθλίωση. Όλα αυτά για να’ρθει η ανάπτυξη! Δηλαδή μας τσακίζουν για να αναπτυχθούμε! Θα’ρθουν οι επενδυτές και αφού βγάλουν πολλά κέρδη, μετά θα αρχίσουν να τα μοιράζουν δίκαια. Γιατί αφαιρούν δικαιώματα και θα τα δώσουν μετά; Ποιος μπορεί να το εγγυηθεί αυτό σε ένα σύστημα που στηρίζεται στην αδικία, στην εκμετάλλευση και την εξαθλίωση των εργατών, των εργαζομένων, του λαού; Σε μια Ε.Ε., που μαζί με ΗΠΑ –ΝΑΤΟ, υποκινεί και στηρίζει πολυποίκιλα τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και ετοιμάζεται για νέες (ξανά στη Λιβύη), που δεν αναγνωρίζει τα δικαιώματα των προσφύγων, όπως ορίζονται από τη συνθήκη της Γενεύης. Μια Ε.Ε. που εφαρμόζει και γενικεύει την εργασιακή ζούγκλα, σε όλες τις χώρες μέλη της, στο βωμό της ανταγωνιστικότητας. 

Οι εργαζόμενοι αντιδρούν όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο Βέλγιο, στη Γερμανία και στη Γαλλία. Σήμερα στη Γαλλία συνεχίζουν και παλεύουν για την απόσυρση του νόμου Κομρί, που τους παραδίδει σιδεροδέσμιους στις ορέξεις του κάθε μεγαλοεργοδότη. Μας δείχνουν το δρόμο. Γιατί ό,τι είχαμε και έχουμε μέχρι σήμερα καταχτήθηκαν με αγώνες. Από τον ηρωικό Μάη του ’36 και τη δυναμική συμμετοχή των γυναικών, ακόμη και των μικρών κοριτσιών μέχρι και σήμερα. Με τους αγώνες ενάντια στον πόλεμο – βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, για μια Θεσσαλονίκη – Λιμάνι της Ειρήνης και Συναδέλφωσης των λαών ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στους καθημερινούς, στους απεργιακούς αγώνες και κινητοποιήσεις για το μεροκάματο, τη ζωή με δικαιώματα. Είναι καθοριστικής σημασίας η συμμετοχή των γυναικών στην ταξική πάλη για την κατάργηση της ανισοτιμίας μα και της μήτρας που τη γεννά, δηλαδή της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

«Μη ρωτάς, θα νικήσουμε; θα νικήσουν; Πολέμα» 

Ν. Καζαντζάκης

Σας προσκαλούμε σε εκδήλωση – συζήτηση με θέμα: 
«Γυναίκες–εργατικοί αγώνες στη Θεσσαλονίκη»
Τετάρτη 8 Ιούνη, στις 7:30 μ.μ. Μυκηνών 17.